Als schrijver van dit dagboek heb ik dit jaar van de organisatie een uitnodiging gekregen voor alle evenementen. Ik stel dat zeer op prijs, ook al zou ik natuurlijk in ieder geval aan alles meedoen. Vandaag kreeg ik een uitnodiging om mee te doen met het inrichten van de toernooizaal, wat vooral neerkomt op het klaarzetten van borden, klokken en stukken. Schaken is een bescheiden sport, het vraagt niet erg veel, maar je hebt een tafel en twee stoelen nodig, voldoende licht, een schaarbord en stukken, en voor de wedstrijdschaker een schaakklok.
Eerder op de avond hadden we bij de HSG-jeugdafdeling als afsluiting van het seizoen het ouder-kind-toernooi. Altijd een groot succes en een leuk evenement. Het kostte moeite om voldoende schaakmateriaal te vinden, maar uiteindelijk lukte het ons. Twee vaders hoopten zonder klok te mogen spelen, maar een van de ideeën is om ook de ouders te laten merken hoe een echte schaakwedstrijd voelt. Ieder kind speelt in principe met een ouder. Samen vormen ze een team, en spelen ze tegen een ander team, het kind tegen het kind, de ouder tegen de ouder. Sommige teams bestonden uit twee kinderen, dan speelde het oudste kind voor ouder. Voor mij was erg leuk dat Melle zijn buurman Mathias had meegenomen. Mathias is een aantal jaren jeugdlid geweest van HSG. Hij had en heeft veel schaaktalent, maar had moeite met de stappenmethode. Vaak is het andersom, zoals wellicht ook bij Melle. hij heeft veel talent en beslist geen problemen met de stappenmethode. Samen vormden Melle en Mathias een gouden koppel en wonnen met overmacht het toernooi.
De stappenmethode is de geaccepteerde lesmethode in Nederland. Het belangrijkste kenmerk vind ik de mogelijkheid om te oefenen, al doende leert men. Op de schaakclub probeer ik wel dingen uit te leggen, en daarna oefenstellingen op te zetten. De jaren dat ik op basisscholen lesgaf draaide ik het om: de kinderen krijgen eerst oefenvellen en als het nodig is leg ik iets uit. Vaak is het niet nodig. Het grote voordeel is dat je ook bij een groep van 10 of 12 kinderen op verschillende niveaus kan lesgeven. Elk kind krijgt een oefenblad op zijn eigen niveau, en als het te moeilijk of te gemakkelijk is kun je de week erop het niveau aanpassen. De reden dat ik zo diep inga op de stappenmethode is eigenlijk dat ik alvast reclame wil maken voor de schriftelijke cursus, die in de herfst op de site van HSG moet verschijnen. De cursus is bedoeld voor kinderen, die een aanloop nodig hebben naar de stappenmethode. Bijvoorbeeld jonge kinderen in de leeftijd van 5 tot 7. Voor deze kinderen bestaan al de boeken Opstapje 1 en Opstapje 2, maar ik denk dat dat beter kan. Ik hoop dat de cursus ook gebruikt kan worden door onderwijzers die op school schaken willen gebruiken als vak en lesmateriaal nodig hebben.
Eigenlijk wil ik het vandaag hebben over het sjouwen met schaakstukken en borden, en degenen die dat voor ons doen. Bij HSG is dat Patrick, hij sjouwt bijna elke week het schaakmateriaal van HSG uit de kelder van de school met een kar in de lift naar de kantine. ’s Avonds zijn het vermoed ik bestuursleden, die alles weer terug sjouwen en opbergen, ik neem aan Johan Lindeman en Kees Nagtegaal en anderen. Hulde ook aan Paul Mars, die elke clubavond vooral met bier en andere dranken sjouwt. En hij doet voor ons, de jeugdafdeling, de deur open, ook niet onbelangrijk.
Het HSG Open kent dit jaar weer een record aantal deelnemers, 180 in plaats van 140. Een tiental mensen staan op de reservelijst. We hebben met een aantal mensen al dat materiaal klaargezet, dat gedeeltelijk in bruikleen is van de schaakclubs Amersfoort en BSG, deels ook gehuurd van de KNSB. Ik moet zeggen de zaal staat er prachtig bij, er kan geschaakt worden. Zelf zit ik in de top van de onderste helft van de A-groep, en in de eerste ronde speelt de bovenste helft op rating tegen de onderste helft. Dus krijg ik in de eerste ronde gelijk een topper! Ik ben benieuwd. Het geheim van een goed toernooi spelen is vooral om fit te zijn, in ieder geval fitter dan je tegenstander. Dus is het voor mij verstandig om nu naar bed te gaan om hersens (en mijn spieren) rust te geven.
Herman van Engen