Voor mijn eerste bijdrage had ik beperkte tijd, reden om nu in de pauze van de schaakweek op enkele zaken nader in te gaan. De titel van de film, The dark horse, intrigeerde mij zoals u gemerkt hebt. Als schaker verwacht je The black knight, de zwarte ridder. Wij hebben bij HSG op de jeugdafdeling regelmatig Engelstalige kinderen, en zoals je Nederlandstalige kinderen helaas moet uitleggen dat een Koningin op het schaakbord Dame heet, zo moet je de Engelstalige kinderen hun paard (Horse) afpakken en omwisselen voor een ruiter (Knight). Niet relevant, maar misschien toch leuk om te weten: in 1984 wordt in Sint Petersburg (toen nog Leningrad) het White Knights toernooi gehouden. Vanaf 1997 vind ik opnieuw in mijn database het White Nights toernooi. Het toernooi wordt gehouden in juni en verwijst natuurlijk naar het noorderlicht, de zon gaat bijna niet meer onder in de zomer.

 In de krant van het Filmtheater staat dat Genesis Potini, de hoofdpersoon, ooit wereldkampioen is geweest. Dat lijkt me sterk. In mijn database vind ik één partij van hem, een verliespartij met zwart in Auckland 1996. In de film wordt gezegd dat hij in zijn jeugd enkele plaatselijke toernooien heeft gewonnen, en las bewijs daarvan zijn enkele oude krantenkoppen. Dat lijkt meer op de waarheid.

 Waarschijnlijk zaten in de film toch nog enkele Weegbree-effecten, al moet gezegd dat het er allemaal goed uitzag. Heel treffend vond ik de entree van de Eastern Knights in het officële jeugdkampioenschap van Nieuw Zeeland. Allemaal keurige mensen en kinderen en dan komt deze club binnen. Een Weegbreetje vind ik de slotpartij, die volgens mijn waarneming als volgt ging: 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lc4 Lc5 4.Pc3 Pf6 5.Pxe5 Pxe5 6.0-0 Pxc4 twee stukken achter en toch nog winnen! Maar dat is een detail, het is een hele mooie film!

 Maandagavond vond het kroegtoernooi plaats in café Dudok. Ook in Hilversum een bekend café, aan het begin van de Larenseweg, aan de “achterkant” van het station. Het is een café met een zekere schaaktraditie, vroeger zag ik er wel eens mensen op het terras schaken. Een prima café om in te schaken, goede tafels en stoelen. De organisatie was goed verzorgd door Gijs van de Brand, geholpen door zijn dochter. 24 deelnemers, waarvan toch zeker de helft clubschaker. Het gaat steeds meer op een echt schaaktoernooi lijken. Gelukkig waren e r nog café-aspecten te vinden. De verlichting was beperkt, niet op de meeste borden, maar bijvoorbeeld wel op bord 1. En op datzelfde bord 1 zag ik iemand zijn bier op het bord proesten in gewonnen stelling. Extra reden voor zijn tegenstander om op te geven. De tegenstander was Vincent Pandelaar, die na drie barragepartijen wel het toernooi won. Categorie 2 werd gewonnen door Tobias van de Brand, die in zijn laatste partij in totaal verloren stand op tijd won. Trouwe deelnemers zijn ook Matthijs Neppelnbroek en mijn zoon Jerre van Engen. Ik hoorde Jerre zeggen dat hij voor volgend jaar toch weer wilde trainen, dus u bent alvast gewaarschuwd. Kortom een leuk en goed gereorganiseerd toernooi.